Paano nga kaya kung tayo parin hanggang ngayon?

Siguro, may ite-text pa ako sa tuwing umaga ng “Good Morning, I love you!”. May matatanggap pa rin siguro akong matamis na “I love you too”. Siguro, may ka-hawak kamay pa ako sa tuwing maglalakad ako. Siguro, walang araw na hindi ako naka-ngiti habang nakatingin sa mga mata mo. Siguro nag-iisip ako ng mga bagong pakulo para sayo. Siguro, may nayayakap pa ako ng mahigpit ngayon. At hindi ko iniisip ang mga bagay na ganito. Ang daming kong iniisip na sana nangyayari pa sa atin ngayon. Minsan nga hinihiling ko na sana hindi na lang nangyari kung ano man ang nangyari. Kaso sadyang hindi yata talaga tayo para sa isa’t-isa. Kitang-kita ko naman kasi na sobrang saya mo naman kahit wala ako. Malamang may mga bagay akong hindi napatunayan o nagawa sa’yo nung panahong “tayo pa”, pero hindi ko maitatanggi na marami akong na-realize at natutunan kahit wala ka na. Marahil, kailangan ko ng magmahal ng iba. At iparamdam sa taong yun na siya lang talaga at wala ng iba pa.